Songtekst: Ronny Mosuse - Meester Kunstenaar

Ik zat op een bankje rustig te staren
Ik keek in de leegte, een hoofd vol bezwaren

Ze zei tegen mij waarom zo droevig

Ik zei Ik ben niet triest maar eerder ontmoedigd 
Door al wat ik weet en al wat ik ken

En nu niet meer durf, nu ik ouder ben

Ze zei papa 
er is toch altijd nog morgen

En ze keek naar mijn kop vol zorgen 

Want dat is het leven meneer 
De helaasheid doet soms zeer

Dus ik zoek de troost op, 
ik zing een lied

Da’s wat ik doe, 
de rest kan ik niet 
Ach dat is het leven meneer
De helaasheid doet soms zeer
Ik pak mijn snaren en schrijf mij een lied

Mijn zorgen verdwijnen als sneeuw voor muziek 

Ik ben al wat ouder, leef al wat langer

Ben helaas ook wat grauwer  
dan vroeger en banger 
Voor al wat nog komt, 
bang voor het noodlot

En bang voor je onschuld, 
de deur moet op slot 
Want de wereld doet raar, 
de mensen doen stom
En niks is nog echt. 
Ze zegt papa waarom

Ben jij dan al zo ver geraakt,

’t leven is toch wat je’r zelf van maakt? 

Ja dat is het leven mijn kind
De helaasheid maakt ons blind
Dus ik zoek de troost op, 
ik zing een lied
Da’s wat ik doe, de rest kan ik niet

Ach dat is het leven meneer
De helaasheid doet soms zeer

Ik pak mijn snaren en schrijf mij een lied

Mijn zorgen verdwijnen als sneeuw voor muziek 

Ja dat is het leven mijn kind 
De helaasheid maakt ons blind
Dus ik zoek de troost op, 
ik zing een lied 
Da’s wat ik doe, de rest kan ik niet

Ach dat is het leven meneer
De helaasheid doet soms zeer
Ik pak mijn snaren en schrijf mij een lied 
Mijn zorgen verdwijnen alleen door muziek 

Ik zat op dat bankje rustig te staren 
En mijn dochter zei 
papa je staat goed met grijze haren